Czy powinniśmy zostawiać niemowlęta, aby płakali do snu, czy pospiesznie, aby je pocieszyć?Nowe badanie sugeruje, że większość dzieci najlepiej pozostawić do samoukojenia i pozwolić im zasnąć bez pomocy.
Autorzy wyjaśnili, że nauka samouspokajania się jest kluczową umiejętnością uczenia się, jak rozwijać dobre wzorce snu w okresie niemowlęcym.
Naukowcy z Temple University napisali w czasopiśmie Developmental Psychology, że najczęstszym problemem zgłaszanym przez rodziców swoim pediatrom jest to, co zrobić, gdy dziecko obudzi się w środku nocy.
Autorzy twierdzą, że ich odkrycia mogą dostarczyć rodzicom „pewnych faktów naukowych, które pomogą w podjęciu tej decyzji”.
Profesor psychologii Marsha Weinraub wraz z zespołem uważa, że w zdecydowanej większości przypadków niemowlę powinno być pozostawione do samouspokojenia się i zasnąć bez żadnej pomocy.
Weinraub, ekspert ds. rozwoju dziecka i relacji rodzic-dziecko, powiedział:
„W wieku sześciu miesięcy większość dzieci przesypia całą noc, budząc swoje matki tylko raz w tygodniu. Jednak nie wszystkie dzieci podążają za tym wzorcem rozwoju”.
Weinraub i zespół postanowili zmierzyć wzorce przebudzeń podczas snu u niemowląt w wieku od 6 miesięcy do 3 lat.Odkryli, że istnieją dwie grupy niemowląt / małych dzieci:
- Śpiący – przesypiają noc, nie budząc się.Co najwyżej budzą się w nocy tylko raz w tygodniu.
- Śpiące przejściowe – budzą się w nocy znacznie częściej, czasem siedem nocy w tygodniu.
Weinraub powiedział: „Jeśli zmierzysz je podczas snu, wszystkie dzieci – podobnie jak wszyscy dorośli – przechodzą przez cykl snu co 1 1/2 do 2 godzin, w którym budzą się, a następnie wracają do snu. Niektóre z nich płaczą i wołają, kiedy się budzą, a to nazywa się „nie spanie w nocy”.
Naukowcy poprosili rodziców 1200 dzieci o wypełnienie kwestionariuszy na temat przebudzeń ich dzieci w wieku 6, 15, 24 i 36 miesięcy.
Śpiące – w wieku sześciu miesięcy dwie trzecie dzieci nie obudziło się w nocy – były śpiące.Co najwyżej niektóre z nich mogą budzić się w środku nocy tylko raz w tygodniu.Inne badania przyniosły podobne wyniki.Naukowcy z University of Canterbury w Nowej Zelandii odkryli, że w wieku 5 miesięcy ponad połowa wszystkich niemowląt podążała za porami snu rodziców i przesypiała całą noc.
Osoby śpiące w okresie przejściowym – jedna trzecia z nich budziła się siedem nocy w tygodniu, gdy miała sześć miesięcy.Liczba ta spadła do dwóch nocy w tygodniu w wieku 15 miesięcy i do zaledwie jednej nocy w wieku dwóch lat.
Większość podkładów przejściowych to:
Jak silna jest depresja matki związana z przebudzeniami niemowląt?
Należy przeprowadzić dalsze badania nad tym, w jaki sposób depresja u matki jest związana z przebudzeniami niemowląt, powiedział Weinraub.
Matki, które mają objawy depresji, gdy ich dziecko ma 6 lub 36 miesięcy, mogą przez jakiś czas cierpieć na depresję, w tym w trakcie lub nawet przed ciążą.Ta depresja prenatalna mogła wpłynąć na rozwój nerwowy i wzorce snu.
Autorzy dodają, że depresję matczyną może również zaostrzyć brak snu.Australijscy naukowcy powiedzieli, że istnieją metody treningu snu niemowląt, które są bezpieczne dla dziecka, poprawiają jego wzorce snu i pomagają złagodzić objawy depresji u matki w krótkim okresie.
Weinraub powiedział:
„Ponieważ matki w naszym badaniu opisały niemowlęta z wieloma przebudzeniami w tygodniu jako stwarzające problemy dla siebie i innych członków rodziny, rodzice mogą być zachęcani do ustanowienia bardziej zniuansowanych i starannie ukierunkowanych procedur, aby pomóc dzieciom w samouspokajaniu się i szukać okazjonalnego wytchnienia.
Najlepszą radą jest kładzenie niemowląt do łóżka o regularnej porze każdego wieczoru, pozwalanie im samodzielnie zasypiać i opieranie się chęci natychmiastowej reakcji na przebudzenia”.
Napisane przez Christiana Nordqvista
